گفتگويي با وزنه برداران جوان مشهدي

به بهانه حضور جوانان وزنه بردار مشهدي در اردوي تيم ملي و اعزام آنان به مسابقات جوانان پاراآسيايي 2013 مالزي گفتگويي با اين عزيزان داشتيم كه در زير مي آيد:

علي صيفي جوان خوش اخلاق مشهدي مي گويد: چند سالي است كه با ورزش معلولين آشنا شده ام و اول با تنيس روي ميز ورزش را شروع كردم و در قزوين و مسابقات كشوري مدال طلا هم گرفتم. پدر و مادرم خيلي كمك كردند و از همان روزها هم به هر شكلي كه ممكن بود تشويق مي شدم، به جرأت مي گويم شايد اگر اين تشويق ها نبود و حمايت ها نمي شد بي خيال ورزش مي شدم، به همين خاطر هم واقعاً مديون و ممنون آنها هستم.

علي در تحصيل هم مثل ورزش موفق است، او سال دوم دبيرستان است و رشته كامپيوتر را دنبال مي كند و مي گويد قبل از آشنايي با ورزش گوشه گير بودم و زياد از خانه بيرون نمي آمدم ولي انزوا را با ورزش كلاً فراموش كردم و همين مسئله هم سبب شده كه در درس هم پيشرفت فوق العاده اي داشته باشم.

از علي صيفي مي پرسيم چطور شد كه وزنه برداري را انتخاب كرد؟ مي گويد مسابقات پارالمپيك لندن را از تلويزيون نگاه مي كردم و صحنه هاي بسيار قشنگ وزنه برداران ايراني ضمن اينكه اشك شوق مي ريختم علاقمند شدم اين رشته را پيگيري كنم و به لطف خدا و كمك دوستان، حدود 10 ماه پيش با آقاي حسيني آشنا شدم و ايشان كمك خيلي زيادي هم به من كردند. در طرح استعداديابي سال 91 در مشهد هم جزو نفرات انتخابي بودم و به لطف خدا به اردوي تيم ملي دعوت شدم.

صيفي در آخر صحبت هايش مي گويد: دلم مي خواهد اول از پدر و مادرم، بعد مربي بامعرفت و صبورم آقاي حسيني كه عليرغم سخت گيري هايش كه لازمه كارش هم هست و مثل برادر بزرگ راهنمايي ام مي كند و همينطور مربي هاي تيم ملي آقاي فخرآور و آقاي فكور قلباً تشكر كنم و از هيأت و بخصوص آقاي رضايي بخاطر ساخت سالن و تجهيز آن سپاسگزاري كنم و اميدوارم با رفتن روي سكو و گرفتن مدال گوشه اي از اين زحمات را جبران كنم.

اميرسجاد يوسفي زاده جوان 18 ساله سال سوم دبيرستان در رشته تجربي است و علاوه بر تحصيل و ورزش دستي هم بر هنر دارد و نقاشي حرفه اي را هم هشت سال دنبال مي كند و بجز نواختن گيتار، خوانندگي را هم كم و بيش دارد و به قول آقاي حسيني مربي اش، بزودي كاست او را در بازار مي بينيد.

سجاد از سال 88 با شنا به ميدان آمده و سه سال عضو تيم ملي شنا هم بوده و در مسابقات جوانان جهان در جمهوري چك مدال طلا را بر گردن آويخته است. از سال 91 با وزنه برداري آشنا شده و مي گويد: با تمام وجود مديون آقاي مهدي ضيايي مربي تيم شنا هيأت هستم، ايشان واقعاً به صورت تمام عيار به گردن من حق دارد. سجاد بودن آقاي حسيني مربي اش را هم نعمتي مي داند و مي گويد: آقاي حسيني برادرانه و دلسوزانه كار ما را دنبال مي كند و من واقعاً ممنون ايشان هستم.

از سجاد يوسفي زاده سئوال مي كنيم كه هنر و ورزش وزنه برداري خشن، قلم مو بسيار ضعيف و وزنه بسيار سنگين، اينها چه ارتباطي با هم دارند؟ مي گويد: نقاشي و هنر با ذهن و تفكر آدم ها سروكار دارد و وزنه با جسم آنها. درست است كه از لحاظ شكل ظاهري تفاوت دارند ولي هر دو با همه تفاوت هايي كه دارند با روح و جسم انسان كار مي كنند و اين قضيه سبب رسيدن آنها به درجات بالاي انساني و الهي مي شود.

سجاد به عنوان حرف آخر از همه معلولان هم سن و سال خودش مي خواهد كه به ورزش روبياورند و از گوشه نشيني و انزوا بشدت پرهيز كنند و مثل علي صيفي مي گويد: قول مي دهم با مدال طلا در كره جنوبي و مالزي گوشه اي از زحمات بيدريغ هيأت و آقايان رضايي و هراتي و نوري را جبران كنم.

از مجتبي حسيني هم كه سمت رئيس كميته وزنه برداري و هم مربي هيأت ورزشهاي جانبازان و معلولين خراسان رضوي را دارد مي خواهيم حرفي بزند و توصيه اي بكند. حسيني مي گويد: من هرچيزي را كه در سال هاي ورزشي خودم كسب كرده ام به ورزشكاران منتقل مي كنم و از اينكه اينها خودشان تلاش مي كنند و به اين مرحله رسيده اند واقعاً خوشحالم. او عقيده دارد كه معلولين چون امكانات تفريحي كمتري دارند، مي توانند با ورزش هاي مختلف معلولين اين خلاء را پركرده و ورزش براي آنان بهترين تفريح برايشان باشد.

حسيني از آقايان رضايي، هراتي و نوري صميمانه تشكر مي كند و از آنها مي خواهد كه با صلاح خودشان در استعداديابي معلولين بيشتر قدم بردارند و از طريق مراكز ويژه معلولين و يا شهرستان ها ديگر در افزايش نيروهاي مستعد و پتانسيل هاي موجود بيشتر استفاده شود و مي گويد: با توجه به اينكه مسابقات كشوري كمرنگ شده است، بنظر مي رسد اگر با برگزاري همايش ها و يا جشن ها و استفاده از راديو، تلويزيون و رسانه هاي ديگر، ورزشكاران را معرفي كنيم هم تشويقي براي ايشان است و هم ترغيبي براي معلولين و خانواده هاي آنها.